In ons voedselbos in opbouw zit een erg natte plek. Twee weken regen en er blijft flink wat water staan. Het is een wat lager gelegen stukje land op een tiental meter van een beekje.
Het zou natuurlijk zo kunnen zijn dat het water van de regen óp het land blijft liggen. Een paar jaar landbouw en moestuiniers hebben de bodem wel enigzins compact gemaakt. Maar zodra we er een gaatje van een spade diep in groeven, liep het in een paar minuten vol met water vanuit de zijwanden. De grond is helemaal verzadigd met water.
Een test met een grondboor toonde aan dat er geen sprake was van kwelwater.
We zitten op Twentse zandgrond met weinig humus. De capaciteit om water in de grond vast te houden is dus niet heel erg groot. Op geringe diepte ligt een laagje keileem waar het water niet (goed) doorheen kan. En precies daar lijkt het probleem te zitten. Het is precies de plek waar een paar jaar geleden de trekkers hun keerpunt hadden. We denken dat er daarmee een pan is ontstaan in de keileemlaag, waar het water in blijft staan.
Na wat interessante input die we kregen uit de facebookgroep Praktische permacultuur, hebben we besloten een kleine poel te graven. Deze zou dan kunnen dienen als buffer. Naar de poel toe hebben we een ondiep geultje gegraven. Eigenlijk lag het geultje al min of meer verborgen in het hoogteprofiel. We hoefden het alleen maar een beetje bij te werken. Zo komt het water bij stevige hoosbuien ook in de poel terecht.
De loopeenden waren dolgelukkig. Fanatiek stortten ze zich op de oevers van de poel. Met hun snavels werd die vakkundig afgekalfd. Binnen een paar dagen was de poel al aanzienlijk gegroeid!
Om te voorkomen dat de hele tuin in een meer zou veranderen, hebben we de oevers maar een beetje verstevigd met wat oude takken en stammetjes. Die kunnen de boel mooi bij elkaar houden totdat de vegetatie die rol overneemt.
Naar verwachting zal het poeltje zomers wel droogvallen. De grondwaterstand is hier dan gemakkelijk een meter lager. Jammer voor de eenden, maar wel weer leuk voor salamanders. Die schijnen daar wel van te houden. Misschien dat een flinke stortbui alles dan wel weer even laat vollopen.
Inmiddels hebben we al een duidelijke verbetering kunnen waarnemen. De grond is een stuk minder doorweekt, ook na flink wat regen. Mocht het allemaal niet genoeg blijken in de toekomst, kunnen we nog een overloop naar de beek maken. Maar vooralsnog lijkt dat niet nodig te zijn.
RT @Modderbaard: Hoe een waterprobleem leidde tot een eendenfeest https://t.co/RaERK2v1Wi https://t.co/w560H185eU
Wat een prachtig plekje is dat nu al! Dus daar zijn alle #eenden naartoe…
@Veldkers We doen ons best. Een beetje kaal is het nog wel, hoor. Kan niet wachten op de groenexplosie van het voorjaar!
Wat grappig om ze te zien zwemmen. Ze doen hun naam geen eer aan ;)
Ik ben nu zo aan de loopeenden gewend, dat ik gewone eenden er maar raar vind uitzien.
Haha, ja die lopen vreemd he? Zo naar voren ;)
Knap resultaat. Ik volgde deze topic op fb en was benieuwd. Leuk idee om de randen zo te verstevigen en met een beetje geluk zorgt de aanwezigheid van de eenden en hun mest er voor dat het poeltje niet opdroogt in de zomer.
Ik denk dat ie zomers droog gaat staan. Droge poeltjes hebben ook weer hun eigen biodiversiteit, dus echt een probleem is het niet. :)
Maar mocht er water in blijven staan is het ook goed.
Nu op zoek naar planten die het goed doen rondom/in wel/niet droogvallende poeltjes…
Paarse dovenetel, watermunt, echt lepelblad?
Aha, bedankt voor de indirecte tip, heb nog een plantje echt lepelblad staan die dringend een plaatsje moet krijgen. Ik zou eerder denken aan moerasspirea en grasmuur (lekker trouwens), maar dat zijn dan weer soortjes die het hier goed doen en waar ik makkelijk zaad van kan verzamelen.