Het zaaien van de indianenaardappel (Apios Americana) was hier eigenlijk nooit echt een succes. Het zaad kiemde vrijwel niet en de enkele keer dat het wel lukte, was er altijd wel een slak of kat die het plantje om zeep hielp.
Zo ook bij onze laatste zaaipoging. Hoopvol hebben we het allerlaatste zaad in potjes gestopt. Welgeteld één plant is er opgekomen. De rest van de potgrond hebben we vervolgens maar gerecycled voor de tomaten.
Gelukkig was er iemand in onze omgeving zo sympathiek om ons wat knolletjes van de plant te geven. Een stuk makkelijker dan zaaien!
Maar de natuur doet gewoon wat ie wil... uit één van de tomatenpotjes met gerecyclede grond groeide - inmiddels maanden later - toch nog een kiem van de indianenaardappel. Mooi, want zo hebben we toch wat meer genetische variatie in de tuin.
Blijkbaar heeft deze plant redelijk wat tijd nodig om te kiemen. Wijze les: volgende keer meer geduld!
RT @Modderbaard: Een spontane indianenaardappel (apios americana) uit gerecyclede zaaigrond! http://t.co/LJodKRqMfP http://t.co/uLyS1PUSvJ