Op dit moment heb ik al weer mijn eerste zwerm geschept en afleggers gemaakt.
Eind 2015 stonden er in totaal 15 volken op mijn bijenstallen. Voor de winter verloor ik drie kasten. Eén volk was darrenbroedig, niks aan te doen. Eén volk dat uit Haaksbergen kwam viel alsnog om met verdwijnziekte en één werd biologisch platgespoten.
Zo ging ik met twaalf kasten de winter in.
volk 14
Die winter was niet winterig genoeg volgens mijn dames. Er is dan ook geen maand voorbij gegaan, of ze besloten voor een paar dagen dat het weer voor hun mooi genoeg was om wat te vliegen. Dat heeft minstens een kast thuis de kop gekost, want ondanks de extra wintervoeding (die ze soms niet eens leken waar te nemen) verhongerden ze. De andere kast stond op de moestuin, naast de platgespoten kast... Daarvan kwamen uiteindelijk de haalbijtjes niet meer thuis (verdwijnziekte).
Nu ik weer volop aan het imkeren ben, doe ik dat met de overgebleven 10 volken.
reisklaar
De zeven volken van de moestuin hebben we inmiddels allemaal naar huis gehaald met behulp van een geduldige vrijwilliger, met auto en aanhanger. Zo te zien zijn ze die verhuizing goed te boven gekomen. Volk 10 besloot onmiddellijk te gaan zwermen en hing in ons eigen appelboompje. De zwerm heb ik wel geschept en wilde ik gewoon thuis houden, maar helaas besloot deze koningin toch te kiezen voor een ander buitenverblijf en is er twee dagen later alsnog vandoor gegaan. Meteen alle kasten maar nagekeken. Sommige zaten al zo vol dat er twee broedafleggers en zelfs twee koninginneafleggers gemaakt konden worden. Jawel, ik mocht bij drie koninginnen op audiëntie en twee daarvan kregen een nieuw paleisje.
zwerm in de appelboom
Eéntje heb ik meteen weggebracht. De eerste kast op de nieuwe bijenstal in de bostuin.
nieuwe bijenstal
Met de andere afleggers wacht ik nog even, hoewel het nu wel een beetje vol staat in de achtertuin.
Onze nieuwe buurman bij de bostuin had namelijk besloten dat de meest effectieve en makkelijke manier voor hem om zuring en berenklauw te verwijderen... gif spuiten is.
...om te huilen...
Gelukkig heb ik hier bij huis de familie P. wonen. Lieve, begripvolle buren met een mooie vijver vol met vissen en kikkers, heel veel plantjes, een kat, kippen... en bijen! Dus die kasten staan er nog eventjes prima.
bijentuin thuis, tot ze naar de bostuin kunnen.