We spraken eerder over de wateroverlast die wij hadden in de bostuin. Na lang wikken en wegen hebben we besloten een poeltje te graven.
De stortbuien van vorige week waren de ultieme test of het ook zou werken. En dat deed het! De enorme hoeveelheid regen en hagel die in een korte tijd viel, bleek geen noemenswaardige wateroverlast meer op te leveren.
Direct na het onweer zijn we - verpakt in plastic pakken - op de fiets gesprongen en door overstroomde straten, spontane beekjes en langs watervallen naar de tuin gegaan voor een inspectie. Onderweg steeg de spanning. De ontwortelde bomen en de grote hoeveelheden water beloofden niet erg veel goeds.
Maar eenmaal op de tuin bleek het allemaal erg mee te vallen. Naast de te verwachten hagelschade aan de bladeren van een aantal gevoelige gewassen, was er van de wateroverlast niet erg veel te merken. Geen grote plassen water en zompige modderstukken meer. Alleen het poeltje stond tot de rand toe vol met water. Precies zoals gepland. Alles was netjes langs de ondiepe geultjes (die het hoogteprofiel van het landschap volgen) in de poel terecht gekomen.
Toegegeven, ook het losmaken van de grond met een woelvork en de grote hoeveelheden mulch zullen een rol hebben gespeeld. De bodem kan nu veel meer water opnemen en vasthouden.
Prachtig!
En dat vonden de loopeenden ook. Want hoe harder het regent, hoe enthousiaster ze worden...