Voor iedere calorie aan voedsel die we produceren, zijn meer dan tien calorieën fossiele brandstof nodig. Die zitten niet alleen in het brandstofverbruik van landbouwmachines en de voedseldistributie, maar ook in de productie van landbouwbestrijdingsmiddelen en kunstmest. We eten letterlijk olie.
De vraag naar olie blijft voorlopig nog wel evenverder stijgen, maar de productie zal dit uiteindelijk niet meer kunnenbijbenen. Sterker nog, de productie zal gaan afnemen. De olieprijs gaat vervolgens omhoog en de voedselprijs gaat natuurlijk mee. Een eenvoudig rekensommetje leert ons dat het dan slechts een kwestie van tijd is voordat we wereldwijd in ernstige problemen komen met onze voedselvoorziening. Over het wanneer precies zijn de meningen verdeeld, maar dàt het gaat gebeuren is een vaststaand feit.
Om ook in de toekomst gegarandeerd te zijn van voedsel, zal de productie minder afhankelijk moeten worden van fossiele brandstof. Een noodzakelijke verandering met wereldwijd verstrekkende gevolgen.
In A Farm for the Future gaat Rebecca Hosking op zoek naar mogelijke oplossingen. En die zijn misschien wel eenvoudiger dan we denken...
Fantastische docu. Een suggestie voor de oplossing die aangedragen wordt ligt zo dicht bij een paleo georiënteerd leven.
Gr, Goof
heb het eindelijk gezien, was al lang van plan te kijken, maar is echt geweldig. Dit soort denken/handelen geeft hoop voor de toekomst. En geeft tegelijk aan hoe ver we nog verwijderd zijn van ‘hoe het hoort’. En zet je aan het denken over… ja, over alles, eigenlijk. Alles wat we nu doen, het leven waaraan we nu gewend zijn, drijft op die op fossiel materiaal gebaseerde benadering. Vanuit dat perspektief denk je; het kan niet anders, we kunnen niet terug naar het stenen tijdperk… maar feitelijk is dat precies wat we moeten doen om onze aanwezigheid hier op aarde voor langere tijd te garanderen dan het moment waarop de laatste oliedruppel uit de aarde geperst wordt. De uitdaging ligt in hoe we die overgang gaan inzetten, hoe we alle concepten die we middels olie hebben vormgegeven, opnieuw onder de loep nemen. Hoeveel mensen kan de aarde dragen? Een ding als een auto wordt een onmogelijkheid, electriciteit een even grote uitdaging en ga zo maar door. Moeten we dan weer gaan lopen en paardrijden? Welke gevolgen heeft dat dan voor onze ‘globale’ samenleving? Ineens gaan we het dan weer hebben over locale economieën. Gaan we weer praten met de buurman en zijn internet, vlieg- en ander verkeer, supermarkten en vele andere zaken niet meer van belang. Is dat vele stappen terug, of is dat een moedige stap vooruit? Spannend & Interessant!